sobota, 19 grudnia 2015

Sześć.


-Wszyscy próbowali, nikomu sie nie udało. - powiedział chłopak siedzący w tej samej "celi" co ja. - Jestem Dave. - chłopak wstał z materaca leżącego na ziemi, podszedł do mnie i podał mi reke. Niechętnie uścisnęłam jego dłoń. 
-Zaraz przyniosą obiad. 
-Obiad? Wow, pełen luksus. Apropo, jestem Cassidy, ale mow mi Cass. 
-A wiec Cass, rozgość sie. Od dzis bedziesz tu mieszkać. Tu spie ja, a tu Ty. - pokazał na materace leżące na ziemi. Nic z tego nie rozumiałam. Usiadłam na "swoim" materacu. Kompletnie nie wiedziałam co robie w tym miejscu. Przed oczami ciagle miałam Cole'a wiszącego przy suficie. 
-Co sie tu dzieje? - zapytałam blondyna. 
-Kazdy zadaje sobie to pytanie. W zasadzie nikt tego nie wie. Siedze tu juz kilka miesiecy. Nie robie nic specjalnego i dostaje pieniądze. Nie wiem po co mi one, skoro ciagle jesteśmy tu zamknięci, ale podoba mi sie to.
-Porwali Cie?
-Nie, cos Ty. - Dave zaśmiał sie. - szukałem pracy i wtedy Steve...
-Steve?! - przerwałam mu.
-Tak, Steve. Cos nie tak? Kontynuując, zaoferował mi prace. Tak jak wszystkim którzy tu sa. 
-Mi nie. Zostałam porwana, nie mam pojęcia co tu robie. 
-Spokojnie, spodoba Ci sie tu, codziennie mamy puszczane filmy, obiady sa bardzo smaczne. - stwierdziłam, ze juz mu nie odpowiem. Zrobili chłopakowi niezle pranie mózgu. Oparłam sie o ścianę i w chwili zasnęłam. Śnił mi sie Cole, jego kawowe oczy, jego uśmiech, a raczej kamienna twarz. Jak zwykle ciezko było z niej cos wyczytać. Obudził mnie hałas. 
-OBIAD! - znow Typ w fartuchu. Chodził z wózkiem i podawał każdemu miskę z ciepłym posiłkiem. Byłam strasznie głodna wiec od razu chciałam zabrać sie za jedzenie. Złapałam za łyżkę, nabrałam troche zupy i powąchałam ja.
-Rosół? - zapytałam Dave'a.
-Tak, rosół, ale nie z kury. - usłyszałam zupełnie inny głos. 
-Jak nie z kury, to z czego? -zapytałam. 
-Jak Ci powiem, to juz nie zjesz, bedziesz głodna. Wiec pozniej Ci powiem. - chłopak z celi obok siedział na materacu kompletnie niewzruszony tym, ze wlasnie dostał ciepły posiłek. Moze po prostu nie był głodny.
-Mimo wszystko, z czego jest ten rosół?
-Jak tak bardzo chcesz wiedziec.. Z ludzi. Jestes tu nowa, wiec pewnie jeszcze nic nie widziałaś. W każdym razie pełno tu ludzkich organów, zauważyłaś? - kompletnie nie wiedziałam co mam na to odpowiedzieć. W pewnej chwili po prostu mnie zamurowało. Chłopak z ktorym siedze w celi uważa, ze jest tu cudownie i chwali jedzenie, natomiast drugi uważa, że podana mi zupa zrobiona jest z ludzi.
-Podają ją by nami manipulować. To cos w stylu robienia wody z mózgu. Działa jak narkotyk. 
-Wiec dlaczego Ty jestes.. Normalny?
-Bo nie jem tego świństwa. Od 6 miesięcy nie zjadłem tej ohydnej mikstury. Za to Dave... - spojrzał na chłopaka z mojej celi ktory z apetytem jadł zupę. - Dave je ją codziennie. 
-W takim razie, co Ty jesz? - zapytałam niepewnie.
-Ja dostaje cos innego, cos w stylu pieczeni, jest sucha i niesmaczna, ale przynajmniej nie jest robiona z ludzi. Wez ja, ja i tak nie jestem głodny. 
-Dlaczego dostajesz cos innego niż reszta? - chłopak podał mi talerz przez dziurę pomiędzy szklanymi płytami a ziemia.
-Ponieważ powiedziałem im, ze nie bede tego jesc, a jeśli nie bede jesc, raczej nie przeżyje, a z martwego mnie nie bedą mieli pożytku. - uśmiechnął sie. 
-Pożytku? W jakim sensie? - mowilam dosc niewyraźnie ponieważ miałam usta wypełnione suchym mięsem.
-Co jakis czas jesteśmy wysyłani na misje, ściągamy tu coraz wiecej ludzi. Potem jesteśmy szkoleni i inne takie. Jestes Evans, prawda? Miałem Cie tu przywieźć, odmówiłem. Dlatego przez jakis czas nie jestem wypuszczany stad. 
-Dlaczego odmówiłeś?
-Nie chciałem by kolejna osoba przeżywała tę katorgę. To wszystko co tu sie dzieje jest jedna wielka rzeźnią. Jedni przywożeni sa tu jako pokarm, inni trafiają tu by pracować, a jeszcze inni, w zasadzie sam nie wiem po co tu sa. Jest to jakas chora gra, puszczają mam filmy na których krzywdzą ludzi, najcześciej tych których znamy, po to, byśmy byli posłuszni. Teraz moze wydawać Ci sie to dziwne, ale przyzwyczaisz sie, za każdym razem gdy mi to puszczają po prostu pluje im w twarz. I tak nie bede robic tego co mi każą. Zabijanie ludzi nie jest fair.
-To brzmi strasznie.. Dlaczego ich zabijają? 
-Dla zabawy, pieniędzy.. Mówią, ze to dla dobra świata, ze pozbywają sie złych ludzi. Nikt nie chce im w to wierzyć. Pomysl sobie, ze taki pizdowaty Dave siedzący obok Ciebie zabił setki ludzi, co Ty na to?
-Dalej nie rozumiem, to dla mnie nie ma sensu.
-Dla mnie tez, ale coz.. Tak poza tym, jestem Shane.
-Cass, ale to juz pewnie wiesz. - uśmiechnęłam sie do niego ciepło. 
-Wiec Cass, jak sie tu znalazłaś? 
-Dosc śmieszna sytuacja, wyszłam z domu, porwał mnie jakis typ, ktory ma na imię Cole...
-COLE?! CZY TO ON CIE TU PRZYWIÓZŁ?! PIERDOLONY KUTAS, NIGDY GO NIE LUBIŁEM. WIEDZIAŁEM ZE W GŁOWIE MA TYLKO HAJS, KOMPLETNIE NIE MYSLI O INNYCH! 
-Spokojnie! - uspokajałam go. - To nie on mnie tu przywiózł. To znaczy, miał taki zamiar, powiedział mi to. W tym momencie kazałam mu zatrzymać samochód i pozwolić mi wyjsc. Zrobił to co mu kazałam. Jedyne co potem pamietam to las. Pozniej znalazłam sie tutaj. 
-Nienawidzę tego gnoja. Nigdy nie obchodzili go ludzie. Zawsze ważny był tylko hajs. Słucha sie dyrektora jak mało kto. Zabił w zyciu wiecej ludzi niż Ty widziałaś na oczy przez całe swoje dzieciństwo. Ma serce z kamienia. 
-PORA SPAC! - usłyszeliśmy głos w radiowęźle. 
-Lepiej ich słuchaj, przynajmniej teraz. Dobranoc Cassidy. - chłopak położył sie na swoim materacu i odwrócił w druga stronę. Zrobiłam to samo. Zasnęłam w ciagu kilku minut. Przed oczami znow miałam ten okropny widok, Cole wiszący przy suficie, zakrwawiony. 
-Cass, Cass! Obudź sie! - usłyszałam głos, natychmiast sie obudziłam. 
-Shane? Co sie stało? - zapytałam w pol śnie. 
-Pytanie co sie dzieje z Toba? Krzyczysz jak opętana.
-Boje sie Shane.. 
-Jak my wszyscy... - Shane przeciągnął swój materac tak jakby koło mojego, mimo to, nadal dzieliła nas szklana ściana. Włożył reke pod nia, i złapał za moja. - Połóż sie, jestem przy Tobie. 
Ścisnelam jego dłoń i ponownie sie polozylam.